van Golden naar Revelstoke en een politie treffen

Vandaag weer een stukje verder rijden op onze route door Canada.
Een route van ongeveer 153 km.
Prachtig over de Hwy 1, door Glacier NP en Mount Revelstoke.
We hebben lekker rustig aan gereden.
Het is alleen maar bossen, bossen en nog veel meer bossen.
Prachtige natuur en bij de Rogers Pass in Glacier NP zagen we veel ijs op de bergen liggen.
Tussen Glacier NP en Revelstoke kregen we de schrik van ons leven.
Het leek wel een Amerikaanse film waar we in zaten.
Blauw en rode zwaailichten zag ik in de buitenspiegel.
Potverdorie ik had m’n hart in m’n keel zitten.
We zijn gestopt en het bleek de Canadese politie te zijn.
Oooohhhh my gosh…….. wat hadden we fout gedaan.
Nou dat zou een mooie bekeuring worden.
Iets terug zag en we wel een politie auto met een laser schieten, maar naar onze mening hadden we ons toch keurig aan de snelheid gehouden. Waar we 70 mochten reden we netjes 70.
Daarna mocht je weer 90 km/u rijden, maar we deden rustig aan en reden 80 km/u.
Mmmmm…… “You ladies, how are you doing?”, “Where are you from?”, “Can I see your driver’s license?”
“Yeah, sure”, dus ik pakte mijn rijbewijs en gaf het aan de man.
Zo’n indrukwekkende politieman, met handboeien een pistool en zo’n communicatie systeem aan z’n kogelvrije vest.
“There’s a line of 10 cars behind you. These people are getting really frustrated. So go to the right and let them pass you”.
Ik dus tegen die man: “Yes sire, but I can not cross this line. Is it allowed to cross this line? ”
Het was een doorgetrokken lijn, zoals wij dat kennen, als je op de vluchtstrook van een snelweg zou gaan rijden. Is toch een rare regel. Dat kennen wij niet.
Het blijkt dus normaal te zijn dat je over die lijn mag rijden en de auto’s zo mag laten passeren.
“You can get a ticket for fast driving, but also a ticket for slow driving.”
En trouwens het was een weg waar je 90 km/u mocht en waar wij 80 km/u reden. 90 was echt veel te hard. Je voelt je nog een soort van opgefokt ook.
“You girls are Lucky, I won’t give you a ticket. Be careful and beware of the traffic behind you”.
Pfffffff……. Het liep allemaal met een sisser af. Wat hadden wij een mazzel. Gelukkig geen bekeuring.
Een kilometer verderop had hij weer 2 wagens aangehouden, voor te snel rijden.
Hij had er zin in vandaag.

Een kwartier later reden we Revelstoke in.
We zijn als eerste een Visitor Centre op gaan zoeken.
Wat een leuk stadje zeg. Echt schattig.
We kregen de tip, dat er morgen, zaterdag, een “Farmers Market” in het centrum is, van 08.00 uur tot 13.00 uur. Allemaal kraampjes met vers fruit en groente en andere dingen.
Hier gaan we zeker even kijken.
De middag willen we dan naar de Revelstoke Dam gaan. Moet ook erg mooi zijn, zeggen ze.

Maar goed even terug naar vandaag.

Na het Visitor Centre zijn we richting de camping gereden en op deze route nog even boodschapjes gehaald, zoals brood en drinken.
De camping, “Williamson’s Lake Campground”, ligt net buiten de stad, zuidoostelijke richting.
Aan het Williamson’s Lake. Ook deze camping heb ik via het internet thuis al uitgezocht.
Zo gezegd zo gedaan, we vonden het gemakkelijk.
We hadden mazzel,want het is dus weer weekend en door het prachtige weer, trekken veel Canadezen er op uit, naar de campings. Je ziet heel veel vaders, met een kinderen een weekendje weg gaan. In de truck en hup de tentjes mee. Grappig.
Dit houdt dus in, dat het aardig vol is op de camping en wij het laatste plekje “Full Hookup” hebben.
De vrouw aan de balie van de receptie, drukte ons wel op ons hart, dat er veel zwarte beren activiteit is in dit gebied. Of we goed ons afval willen dumpen in de daarvoor bestemde bakken en absoluut niets willen laten slingeren. Dit geeft maar weer aan, hoe serieus het met de beren is.

Camper neer gezet en heerlijk genoten van de lunch en een kop koffie.
Tevens even de internet verbinding gecheckt, die gaat prima hier.

’s Middags wilden we iets gaan doen en zijn we een trail bij de camping gaan lopen. Niet te ver en toch dicht bij de camping blijven. Een prachtige route door het bos,….. totdat………. ( je wil het niet weten) er verse beren poep op het pad lag. We hebben er een foto van gemaakt en voelden ons ineens niet meer fijn. We zijn luid pratend terug gegaan naar de camping. Hebben daar de foto laten zien en daar werd onze angst bevestigd. “This is some really bear poop!” Ze hadden deze zwarte beer al om een uur of 12.00 uur gespot en was dus nog steeds dicht bij. Zelfs de locals waren toen ook terug gegaan.
Mmmmmm,…. het is hier niet fijn wandelen en ik denk dat we dat niet veel zullen doen.
Voor ons weinig hikes on trail, in bears country. Brrrr…. We gaan andere dingen doen.

Op de camping lekker gepuzzeld en we hebben onze spijkerbroeken in de was gegooid.
Was wel nodig na een week; hi,hi,…
En wat bleek…….. ik zag op internet dat er een cache op de camping licht. Zo grappig.
Deze gevonden en gelogd. Onze eerste Canadese.

’s Avonds lekker pasta gemaakt en heerlijk buiten gegeten.
Je zit hier een stuk lager, 474 mtr. hoogte, en het is meteen een stuk warmer ’s avonds.
Ik loop nu (21.15 uur) nog steeds in korte broek en t-shirt.
Nou dit was het weer zo’n beetje.
Morgen weer leuke dingen doen en dan horen jullie het wel weer.

Liefs vanuit een warm Canada!!